البته این دستگاه هنوز بر روی انسان آزمایش نشده است، اما به احتمال زیاد تا حدودی دید اولیه را در اختیار کاربر خود قرار می دهد. این دستگاه یک پروتز به نام «چشم بیونیک فینیکس ۹۹» است و توسط محققان دانشگاه سیدنی و نیو ساوت ولز ساخته شده است.
چشم بیونیک برای بیمارانی ساخته شد که به دلیل بیماری مانند “رتینیت پیگمانتوزا” نابینا شدند. در این بیماری شبکیه آسیب می بیند اما عصب بینایی دست نخورده باقی می ماند.
این سیستم شامل یک دوربین فیلمبرداری کوچک است که روی عینک نصب شده است که صحنه های جلوی کاربر را می گیرد. این تصاویر به سیگنال های بی سیم تبدیل می شوند که از دوربین به یک ماژول ارتباطی کاشته شده در زیر پوست گوش کاربر منتقل می شود.
این ماژول سیگنال های ویدئویی را به شکل پالس های الکتریکی رمزگذاری می کند که به یک ماژول تحریک کاشته شده در شبکیه چشم بیمار منتقل می شود.
این دستگاه می تواند اعصاب معیوب شبکیه را دور بزند و مستقیماً سلول های گانگلیونی سالم شبکیه را تحریک کند. این سلول ها وظیفه جمع آوری داده ها از سایر سلول های شبکیه و انتقال آنها به اعصاب بینایی در مغز را بر عهده دارند.
ساموئل اگنبرگر، محقق دانشگاه سیدنی گفت: «ما دریافتیم که کیفیت بینایی بازسازی شده بسیار متفاوت از دید طبیعی است. نمونه‌های اولیه مشابهی از شبیه‌سازی‌های الکتریکی شبکیه بر روی انسان‌ها در سراسر جهان آزمایش شده‌اند و نتایج متفاوتی را به همراه داشته‌اند. با این حال، باید توجه داشت که پروتز اطلاعات ساده ای در مورد محیط اطراف فرد ارائه می دهد، مانند ردیابی موانع تا او بتواند جهت یابی، مسیریابی یا حتی حروف بزرگ را بخواند.
در یک آزمایش سه ماهه، پروتز به گوسفندان کاشته شد و بدن آنها چشم مصنوعی را به خوبی تحمل کرد. اکنون محققان خواستار آزمایش بالینی این پروتز هستند.