خبرگزاری بیشتر _ گروه فرهنگ و اندیشه: کتاب «هنگ ناجوانمردانه» شامل خاطرات سروان فهمی ربیعی از افسران عراقی دوران دفاع مقدس توسط انتشارات سوره مهر منتشر شد. مهدیه جاهد، پژوهشگر کتاب، در یادداشتی که توسط خبرگزاری مهر ارائه شده، به بررسی و معرفی این کتاب پرداخته است.
متن تفصیلی یادداشت به شرح زیر است:
جنگ همیشه وحشیانه بوده است. در هیچ نسخه ای از جنگ خوشحال نخواهید شد. جنگ سرد و سخت است. او خونی است و جانی. جدا می شود و حرکت می کند. جنگ یک مرگ ناخوشایند است. بوی جزئی دارد و رنگ دردناکی دارد. حالا اگر چیزی لازم است گفته شود، حکایت شجاعت و دلاوری است. این داستان قهرمانان اوست. قهرمانانی که یا جان خود را گرفتند و از ارزش یا اهمیت دفاع کردند و یا جان بسیاری را نجات دادند. حال اگر کشوری در این بین به رهبری یک رهبر دیوانه قصد ایجاد هرج و مرج را داشته باشد، قطعا نمی تواند قهرمان جنگ باشد.
صدام حسین کسی بود که قدرت طلبی او را به یک رهبر خونخوار تبدیل کرد. نژادپرستی و جنون قدرت نمایی و حمایت حاکمان قدرت و آدمخواران این را به توهم تبدیل کرده است که می تواند به مرزهای کشورمان برسد. اما در مواجهه با شهادت مردان کشورمان که با دست خالی اجازه تعرض هیچ بیگانه ای را نمی دادند و فقط جان خود را فدا می کردند، نمی توانست جنگی جز وحشیانه و خشن داشته باشد. نتیجه چنین رهبری، پرورش ارتش خونخوار و وحشی بعثی بود که هشت سال در حمله به ایران از هیچ جنایتی دریغ نکرده بود.
روایت سروان فهمی الربیعی از جنگ علیه ایران این جنایات را به تصویر می کشد. او که فرمانده هنگ یکم تیپ 413 ارتش عراق بود از خاطرات حضورش در خط مقدم می گوید. از افسران و فرماندهان ارتش عراق.
وقتی این فرماندهان در سرمستی و در میان آتش و خون فرمان آتش می دهند، ترس از مرگ آنها را مجبور به فرار می کند. اما قوانین سختگیرانه صدام با علم به ترسو بودن افرادش منجر به کشتن سربازان محلی و وحشیگری اسرای جنگی ایرانی می شود. جنگی که به نام عشق به وطن آغاز می شود، اما دلیل آن وعده پول و ثروت و قدرت و شهوت است.
فرماندهان عراقی یا باید مرتکب جنایت می شدند و عملیات انجام می دادند یا در صورت حمله و عقب نشینی اعدام می شدند. همیشه در دادگاه نظامی نیست. بارها به مافوق آنها دستور داده شده بود که فرمانده یا سربازی را که از جنگ عقب نشینی کرده بود بکشند یا از ترس از دست دادن جان او را مجبور به فرار کنند.
کاپیتان فهمی جنایات هولناکی را کشف کرده است. از کسانی که به اسیران و رزمندگان ایرانی و سربازان خود رحم نمی کنند و فقط به فکر خود هستند. آنها هدف خاصی جز جاه طلبی های سکولار و دریافت مدال شجاعت از رئیس جمهور خود ندارند و برای این کار حاضرند نزدیک ترین دوستان و متحدان خود را قربانی کنند.
سروان فهمی پس از زندگی در دل این جنایات و رفتاری مشابه، خسته، ناامید، بی هدف و سرخورده، ترجیح می دهد به ایران پناهنده شود و با جدایی از ارتش بعث، بار گناهان خود را از بین ببرد.
هنگ بزدل خاطره او از آغاز جنگ، کشتن دوستانش، ظلم های همرزمانش بر ایرانیان، هوس و شراب خواری است. ترسی که نیروهای عراقی را فراگرفته و بی هدفی و سردرگمی آنها. از ملاقات با رئیس جمهور و تحقیر و تحقیر او و بی اهمیتی آنها به عنوان قهرمانان کشورش.
این کتاب توسط انتشارات سوره مهر با ترجمه محمدحسن مقیسه منتشر شده است. سروان فهمی پس از پناه بردن به ایران این خاطرات را منتشر کرد. در مقدمه ای بر هنگ بزدل، ناشر می نویسد که عراقی ها ادبیات ضد جنگ دارند زیرا هم متجاوز و هم بازنده بودند. چون هدف بزرگی را دنبال نمی کردند نتوانستند ادبیات مقاومتی خلق کنند.